معماری سبز، معمولا نمادی از پایداری شهرهای مدرن است.در حالی که نواحی مرکزی شهرها معمولا با فضاهای سبز احاطه شده است، بااین حال آن نواحی نیز اکثرا متمایل به تاثیرات نامطلوب رشد و شهرنشینی بوده است. برنامه ریزی پایدار شهرها به عنوان یک کاتالیزور اساسی برای تغییر ، بهبود دادن کیفیت محیط زیست از محیط های طبیعی و ساختاری، و ارتقاء شرایط برای توسعه معماری سبز بکار می رود. این مقاله تجزیه و تحلیل استراتژی هایی است که در باکو و آذربایجان استفاده شده است، و تمرکز آن بر استراتژی های توسعه پایدار، برای ارتقاء کیفیت محیط زیست این شهرها بوده است.
به منظور درک ماهیت شهرها، ضروری است که به تاریخچه آنها نگاه شود و شکل گیری، رشد، توسعه و لایه های چندگانه زمان بر آنها شناسایی شود. جالب است توجه داشته باشید که چگونه مناطق سبز شهرها، تمایل به نشان دادن ریشه های خود داشته اند. بسیاری از شهرهای مشهور در جهان، مانند اسکندریه مصر، استانبول در ترکیه، بارسلونا در اسپانیا و باکو در آذربایجان، در اصل امروزه در منطقه ای که نشان دهنده شروع سبز این شهرها بوده است، شکل گرفته اند. در طول قرن ها، بافت شهری در شهرها، شروع به رشد و نمایان شدن با توجه به این فضای سبز کرده است…
